2012/05/01

CINEFORUM: DRÁCULA DE BRAM STOKER

Decidimos ver esta película en dúas das nosas sesións dos mércores por dous motivos. O primeiro é que entre as lecturas favoritas das e dos Papalibros abunda o tema dos vampiros: moitas rapazas leron a saga Crepúsculo de S. Meyer ou novelas de Claudia Gray como Medianoche, Adicción... Por outra banda, o 20 de abril celebrouse o centenario da morte de Bram Stoker, o creador do xénero de vampiros coa súa novela Drácula. Por este último motivo, escollemos entre as moitas películas de vampiros existentes, Drácula de Bram Stoker, de F. Coppola. Esta película, a máis fiel á novela de Stoker, non só refire a historia de Drácula, senón que afonda nos sentimentos do protagonista. É dicir, non é só a historia dun ser maldito e terrorífico, senón tamén unha historia de amor: a busca da amada, morta traxicamente, leva ao príncipe Dracul a pactar co mal e convertirse nun ser diabólico que necesita a inmortalidade para atopar o seu amor no tempo. Así, 400 anos despois da morte da súa princesa, Drácula cre atopala reencarnada en Mina, a fermosa prometida de Jonathan Harker, axente inglés que se despraza ata a mansión de Drácula en Transilvania (Rumanía) para tramitar a compra de terreos do príncipe en Londres. Un dos aspectos máis destacados do filme é a súa estética, conseguida mediante unha coidada ambientación, maquillaxe, vestiario e, sobre todo, banda sonora (conseguiu tres óscares en 1992 nestes tres conceptos).
Disfrutamos moito vendo a película, a moitos Papalibros, máis que medo, moitas escenas causáronlle repulsión. Despois da proxección comentamos algúns aspectos interesantes como, por exemplo, a repesentación do mal mediante as distintas formas nas que se encarna Drácula: vampiro, lobo, besta, vello monstroso, bruma verde... o emprego constante das cores branca como símbolo do ben e vermella como símbolo do mal, ou a importancia do amor como forza que libera do mal.
En Drácula tamén vemos temas da literatura universal como o do home que pacta co mal ou co demo para conseguir a sabiduría (Fausto, de Goethe), a eterna xuventude (O retrato de Dorian Gray, de Óscar Wilde), o amor e inmortalidade (Drácula)... ou a nosa lamentable actualidade de tantos personaxes corruptos que tamén pactan con "mal" para conseguir inmensas fortunas. Bo é que polo menos na literatura estes personaxes acaben pagando as súas culpas ou redimidos polo ben.

Aquí vos deixamos a escena culminante da película: a entrega de Mina a Drácula.

14 comentarios:

Nadia dixo...

E a mellor escena da película!!

Carlota P. dixo...

Hola bo dia,esta pelicula pareceume moi rara pero gustoume moito,recomendoa.

Candela C. dixo...

Sen ningunha duda, unha das mellores escenas da pelúcila.

alba dixo...

a pesar de que é unha película moi antigaa a min encantoumeee¡¡¡

nadia dixo...

sen duda!! maravillosa pelúcila! jejeje

Maria V. dixo...

Me encantou a Película!!!
Encontoume a pelúcila e Candela!!

Alba.V dixo...

si foi maravilosa e ademais o medo pasamolo entre todoss jajaja Dráculaaa

Anónimo dixo...

A mi tambien me encantou e Maria!

Anónimo dixo...

Alba, tampouco foi medo, foi, pois non sei, susto, e un pouquiño de asco... xa sabedes por que!

Anónimo dixo...

Eu solo sei que ai xente con moitos faios!

Aida C dixo...

Si,a mín tamén me gustou. Nalgunhas escenas pasamos medo pero a pesar de eso, gustoume.

Anónimo dixo...

Eu non sei, a min medo... pois non

Alba.V dixo...

foi unha pasada ademais Susana sempre tan lista nos informa de todooo a elanon se lle escapa nadaa

Alba.V dixo...

A repetir sempree jajaja sto e unha pasada